First things first: we hebben het met z’n tweetjes al vier maanden ongelofelijk naar onze zin! Zonder dat we daar heel erg hard onze best voor hoeven doen maken we elke dag wel leuke momenten mee. Soms bizar en indrukwekkend, soms subtiel en grappig. We beleven elke dag op een heerlijke en relaxte manier terwijl we vooruit kijken naar wat er nog gaat komen, maar niet zonder ook af en toe terug te blikken om ons te realiseren dat we een geweldige tijd beleven.
Een regelmatig terugkerend onderwerp is eten. Lunch en avond eten vormen altijd kleine hoogtepunten, niet alleen qua voedsel, maar ook wat betreft mensen en plekken. Tijdens onze eerste nachtbus in Nepal maakten we een stop voor dal bhat in een eettent waar we een half jaar eerder waarschijnlijk niet eens waren gestopt voor een flesje water. We keken afwachtend in het rond en werden – goed bedoeld – min of meer gedwongen een portie dal baht te bestellen, want wie eet er nou geen dal baht?! En wat blijkt? Hoe donkerder, vreemder en meer afgelegen de eettent, des te beter de dal baht. Iedereen in Nepal eet dal baht, liefst drie keer per dag. Een bord met rijst (dal), een kom linzensoep (baht), een roti en verschillende soorten warme en koude groenten, de luxe versie bevat ook kip en overal waar we dal baht eten wordt die net iets anders bereid.
In Thailand ruilen we de dal baht voor pad thai en fresh juice. Met eetkraampjes op alle straathoeken en mango, banaan, kokosnoot en blenders in overvloed tovert iedereen binnen no-time een koude fruitshake tevoorschijn. In Bangkok maken we voor het eerst gebruik van de 7-Eleven winkels, waarvan er vestigingen tot in de kleinste dorpjes te vinden zijn. Handig voor een fles water en vooral de instant noodles, want er is bijna altijd heet water en een magnetron beschikbaar. In Singapore nuttigen we zelfs een drie gangen diner op het dak van het exclusieve Marina Bay Sands warenhuis: soep, noodles en cake van de 7-Eleven!
Kedai Kopi’s (coffee shops) en food courts in alle soorten en maten, dat is eten in Maleisië. In Kuala Lumpur duiken we regelmatig een of andere Indische kedai kopi binnen voor een banana leaf rice, de Indische versie van dal baht Of een lekkere masala dosai. Net als de bevolking is ook het eten in Maleisië een bonte mix met vooral Chinese, Indische en Thaise invloeden. In Ipoh maken we kennis met de food courts, tafels en stoelen omringt met eetstalletjes die de meest smakelijke en onsmakelijke gerechten bereiden. Het duurde even voor we het systeem ontrafeld hadden. Je zoekt een vrij tafeltje, onthoudt je tafel nummer en maakt een rondje langs de kraampjes en bestelt. Ieder kraampje bezorgt aan alle tafeltjes en er is één drank kraam die wel aan tafel je bestelling komt opnemen, tafels afruimen en bestek en servies verdelen over de eetkraampjes. De nasi (rijst)- en mee (noodle) keuze is natuurlijk altijd het grootst, maar we ontdekken verder heerlijke murtabak, satay, dosai, popiah, pau en kuay teow. Eten in Maleisië vormt elke dag een klein hoogtepunt, vooral op de minder toeristische plekken waar bestellen en bezorgen steevast gepaard gaat met veel gelach en gegiechel. Het gebeurt meer dan eens dat mensen hun kraampje snel ontvluchten als we iets willen bestellen omdat ze bang zijn dat we elkaar niet zullen begrijpen!
Het zijn diezelfde mensen die onze reis voor een groot deel vormgeven en eigenlijk kunnen we het kort houden: mensen zijn vriendelijk, aardig en behulpzaam. Altijd en overal. Hele busstations zorgen ervoor dat we in de juiste bus stappen en onze bagage goed vast zit op het dak, als we er met handen en voeten niet uit komen blijkt een spontane tolk nooit ver weg en tot nu toe zijn ons de gebruikelijke oplichtingspraktijken voor toeristen bespaard gebleven. Op een halfslachtige poging van een Thaise tuktuk chauffeur na die graag iets wilde bijverdienen door ons een louche reisbureautje binnen te loodsen. Maar die poging mislukte en wij hadden een gratis tuktuk ritje te pakken.
Reizen met lokaal vervoer en in de goedkopere klassen leveren vaak leuke gesprekjes op met nieuwschierige locals en handige tips van andere reizigers. Het reizen op zich wordt verder steeds gemakkelijker. Vliegtickets boeken is niet veel spannender dan een buskaartje regelen, reistijden calculeren we met marges van 24 uur en een slaapplekje vinden we altijd wel, ook al moeten we soms een nacht op het vliegveld doorbrengen en zijn sommige guesthouses wel erg ‘knus’. Eigenlijk maakt het helemaal niet zo veel uit hoe schoon (smerig) de douche is, wat er allemaal onder het bed ligt en hoe vers de lakens zijn. Eenmaal teruggetrokken in onze eigen lakenzakken, waarvan we tenminste weten waarvan ze stinken, zijn we zo vertrokken. Tot nu toe kampeerden we vier keer, deden we een uitgebreid dutje in de haven van Surat Thani, sliep Ruben in een grot op Borneo terwijl we op de vleermuizen wachtten, brachten we een nacht door aan dek van een veerboot, in de trein en de bus en staat de teller op 55 verschillende slaapplekjes.
We vertrokken uit Nederland met een ruim budget naar een goedkoop werelddeel, dus geen rede om moeilijk te doen over geld. Toch is het budget een van de leukste hobbies die we de afgelopen vier maanden hebben opgebouwd. Natuurlijk omdat ons geld niet per se op moet binnen een jaar, maar budget reizen is vooral erg leuk en geeft een hoop voldoening. De goedkoopste eettentjes blijken meer dan eens de lekkerste en de minst luxe transportmiddelen regelmatig de interessantste. Met een beetje moeite en een leuk praatje hoefden we voor een groot aantal attracties niet de hoge toeristenprijs maar de schappelijke local prijs te betalen. En dat scheelt vaak meer dan de helft!
Voor elk land, stad of streek bepalen we een streef budget per dag, dat we na een paar dagen meestal naar beneden bij stellen. In Maleisië reizen we bijvoorbeeld voor gemiddeld 15 euro per dag per persoon voor eten, drinken, accommodatie, transport en entreekaartjes hier en daar en daarvoor hoeven we eigenlijk niks te laten. We kunnen dus nog een aantal maanden vooruit en dat is maar goed ook. Onze reis bracht ons al op plekken die we van te voren onmogelijk hadden kunnen bedenken en ons lijstje met ‘things to see and do’ groeit elke dag.
We hebben nog geen idee waar en waarop we over vier maanden kunnen terugblikken, maar we zullen er zonder meer van genieten!